Beste allemaal,
Vorig weekend cursus McKenzie extremiteiten in Antwerpen gedaan.
Extremiteiten is enigszins nieuw voor McKenzie, ik was dus erg benieuwd.
Toelatingseisen: cursus A en B hebben gedaan, anders kan je het na 15 minuten al niet meer volgen.
Verder moet je alles vergeten van onderzoeken die je ooit hebt geleerd, en dat is moeilijk.
Men gaat uit van 4 pijnpatronen: Derangement, Contractiele dysfunctie, arthrogene dysfunctie en “other” (bij deze laatste: zoek bron elders).
Als je leert indelen moet je meteen aan Cyriax denken, alleen niet in de vlakken van Cyriax, maar in de pijnvlakken van de patiënt! De bekende termen: hard-, elastisch- en zacht eindgevoel, als endrange pain en pain during motion zijn bekend. McKenzie gooit er echter nog de repeated movements bij, waardoor er in de midrange en endrange veel kan veranderen.
Daarbij wel weer de bekende “Better, Worse, No Effect, Produce, enz, McKenzie termen bij.
Dat geeft dan een best logische indicatie hoe en in welke richting je de functie van het gewricht ( en daar gaat het om) kan verbeteren. Dat was bij de 6 ingestuurde patiënten toch enigszins verbluffend.
Een 26 jarige hardloper, sinds een ½ jaar al binnen een minuut pijn in de re knie ( progressief) tijdens hardlopen en er dus maar mee gestopt. DD chondropathie.
Na 3 sessies van RM 20x in de (elastisch) beperkte richting ( alles binnen 5 minuten!) kon de man, tot ieders verbazing, ruim een kwartier hardlopen ( het was mooi weer) zonder pijn in de knie.
Een 41 jarige man met een duidelijke tenniselleboog ( al maanden therapie resistent) kon na vergelijkbare sessie een aantal testen pijnloos doen die daar vlak voor onmogelijk waren door de pijn. Natuurlijk moeten de patiënten de geïnstrueerde oefeningen thuis in een langzaam aflopende frequentie blijven doen, iedere 2 uur.
Nog 2 andere patiënten, een pols en nog een knie waren iets minder spectaculair, maar toch….
Kenmerk van deze methode: je hebt onmiddellijk resultaat en niet de volgende dag of week.
(mits je de goede richting gebruikt en dat is voor mij als beginneling moeilijk dat te bepalen)
Langere termijn effect nog onduidelijk.
Waar echt m’n mond van open bleef staan waren 2 patiënten onder de noemer “other” ( zoek de bron elders) . Eigenlijk was dat weer een stukje “ketendenken” .
Een 53 jarige man, Bourgondisch type, met al 4 mnd therapie resistente hielspoor. Had van de orthopeed een MRI meegekregen waar duidelijk botoedeem onder in de calcaneus te zien is. Dus wel een erg duidelijke diagnose. Hij had altijd pijn 5-7over10 ( Belgisch). Bij O/ van de enkel konden in het gewricht g.a. gevonden worden. Daarom: “other”.
In het assessment vielen echter 3 zaken op.
1 een jaar geleden in een put gevallen en toen 6 weken erge rugpijn gehad. Volledig genezen
2 Bij opstaan vreselijke pijn in hiel 9/10 maar tijdens doorlopen verminderde dat wel tot 3/10
3 Bij langer zitten nam de pijn toe weer naar 7-8/10.
Deze 3 zaken passen allemaal bij een discogeen derangement ( responder type) !!
Dus de man maar op z’n buik gelegd, extensie met pittige overpressure gegeven en de pijn was binnen 1 minuut 0/10 ( in lekentaal dus gewoon een hernia)(radiculair syndroom)
De man snapte er helemaal niets van, op de MRI was toch duidelijk botoedeem te zien.
Bot oedeem doet blijkbaar niet altijd pijn? Ga ik nazoeken.
Een 50 jarige jonger uitziende zeer slanke tennisster met al maanden re- schouderklachten e.c.i. ( speelt rechts) soms uitstralend tot in de elleboog. Bij O/ bleek alleen een soort “empty Can Test” zeer pijnlijk en beperkt tot hooguit 20 gr. RM ( 3x20) in de beperkte richting leverde “worse”op, dus niet anders in te delen dan “other”.
Wat opviel: lange slanke nek in protractie ( kyphotische CTO) en dat ze haar nek en soort “uit het slot” haalde na iedere oefening . Ik dacht dat het een tic was.
Bij het testen van de nek, was de retractie beperkt (+ERP), de extensie helemaal niet.
Na 3x20 Retractie/ extensie met milde overpressure was de empty can test geheel genormaliseerd met nog enige ERP(end range pain).
Het was weer een leerzaam weekend, dat met repeterende bewegingen in een functiestoornis bezopen snel een verandering in die functie teweeg brengt. Langere termijn??? Nog te weinig data.
Dat van de 6 demo patiënten er toch weer 2 waren waar het probleem centraal zat.
Eigenlijk weet iedere manueel geneeskundige dat ( hè Frans), maar ik was het even vergeten.
Verder een opvallend verschil tussen België en Nederland is dat in Nederland men zegt:
“Je moet er mee leren leven” ( passief)
In België zeggen ze:
“ Daar moet ge mee leren omgaan” ( Actief)
Voor liefhebbers van het bewegingsapparaat: “een aanrader”
Groet,
Ronald